De lange weg die Nathalie Jane Franken heeft afgelegd, gaat niet bepaald over rozen. Toch zijn het de doornen die hebben geleid tot het ontstaan van de Gelukkige Tuinvrouw.
Een opeenstapeling van trauma's maakte dat ze steeds verder van zichzelf en haar dromen kwam af te staan. De vele medische behandelingen en levensbedreigende misdiagnoses vormden haar op jonge leeftijd. Doorzettingsvermogen werd haar motor, grenzen stellen haar grootste valkuil. Zowel in relaties als op de werkplek werd ze slachtoffer van extreem grensoverschrijdend gedrag. Vanaf toen ging ze in survival modus. Hard werken, maar niet opvallen.
De herinneringen aan haar kindertijd vervaagden. Ze vergat wie ze was als klein meisje, urenlang opgewekt gehurkt in de achtertuin van haar ouders. Met wat stokjes, brandnetels, aarde, wormen en vieze nagels was ze in haar element.
Niet meer verbloemen
Vol hoofd & voorjaar
Het was in het voorjaar van 2020 dat haar partner haar vonk ontdekte. De vele klachten die gepaard gaan met post-traumatisch stress syndroom konden haar zo opsluiten in haar hoofd. Ze stapte weg van haar laptop en ging zonder na te denken in de tuin aan de slag. Na dat rondje tuin-TLC liep ze naar binnen en Andres keek haar met grote ogen aan. Blijkbaar had het snoeien, verzorgen en wroeten in de aarde haar weer verbonden met zichzelf. Met haar verkrampte lichaam dat schreeuwde om aandacht. En met dat wat ze als meisje het allerliefste deed.
Soil for the soul
Op dat moment was de Gelukkige Tuinvrouw geboren. Steeds vaker vond ze haar weg naar haar tuin, maar ook naar bijzondere en duurzame tuinen in de omgeving. Toch viel het kwartje nog niet en het 'aanmodderen' in haar eigen tuin ging door.
PTSS-hack
Lange tijd verbloemde ze haar somberheid. Uit schaamte, maar ook omdat tegenslag er nu eenmaal bij hoorde. Met vallen en opstaan leerde ze te accepteren dat dingen die zijn gebeurd, niet haar schuld waren. Dat het goed is om tranen te geven aan pijnlijke periodes en te rouwen om wat ze heeft gemist als gevolg van haar vele klachten. Steeds vaker zette ze tuinieren in als hack voor haar angsten en depressieve periodes.
Weer bodem onder haar voeten.
Omdat de tuin en het buitenleven haar zoveel brachten, groeide het idee om zowel haar pijn als positieve ervaringen als de 'Gelukkige' Tuinvrouw op Instagram te delen. Door haar toewijding tijdens therapie en veel steun uit haar omgeving, durfde ze zelfs na te denken over haar eigen bedrijf. Maar de bodem was er nog niet. Toen kwam ze in aanraking met biodiversiteit, ecologisch en duurzaam tuinieren. Het was alsof ze jaren in het duister had getast, maar deze 'lamp' verlichtte werkelijk alles.
De Gelukkige Tuinvrouw bleek zoveel groter dan zijzelf. Het gaat over het versterken van lokale biodiversiteit en vergroten van leefgebieden door tuinen als groene knooppunten met elkaar te verbinden. Over zelfs met een vierkante meter (ook verticaal) verschil kunnen maken. Het gaat over het creëren van zoveel mogelijk Gelukkige Tuinen...
Iedereen heeft een stukje natuurgebied in zich.
Inmiddels heeft dit alles haar geïnspireerd tot het volgen van de opleiding tot Ecologisch Tuinontwerper. Met die kennis en kunde versterkt ze sinds 2023 de biodiversiteit in haar tuin en moessiertuin van 200 m2.
Het stukje zingeving dat ze uit deze manier van tuinieren haalt, creëert een onderstroom die haar veerkracht geeft. Als je anders leert kijken naar je tuin - en naar de natuur in haar geheel - ontdek je een wereld vol geluksmomentjes. Haar ambitie ligt in het delen van dit geluk en met zoveel mogelijk zijn. Haar rol hierin is een voorbeeld zijn voor anderen. En de natuur liefdevol willen behoeden voor de vele fouten die zij in haar tuin heeft gemaakt. (Gelukkig is ze haar gevoel voor humor en zelfspot niet verloren.)
Voor groentjes & groene vingers
De tijd dringt voor de natuur, maar dat hoeft ons niet te verlammen. Vanuit het idee dat de hoeveelheid bewoonde en begroeibare plekken minstens zo groot is als de hoeveelheid beschermd natuurgebied, zal alles wat we doen verschil maken. Of je nu een groentje bent of groene vingers hebt, iedereen heeft een stukje natuurgebied in zich.